Podes ver unha actuación en directo desta canción no seguinte enlace: VÍDEO
Na iglesia un concerto foi cousa sonada,
veu o Carlos Núñez, vaia ghaiterada.
Cambiou este alcalde de filosofía:
el é máis da Biblia non de Rosalía.
O cura encantado, noutra non se vira,
que ata Pepe Pais baila por bulerías.
Félix na taquilla era quen che cobraba,
e coa lus de pila xa te acomodaba.
E a iglesia chea coa pandereitada.
Félix pelotea quere unha embaixada.
Como Paco Vázquez el tamén soñou,
ir o Vaticano ser o embaixador.
Anuncian piscinas, tamén auditorios,
e o primeiro arreglo foi no Consistorio.
Reforman por exceso de actividade.
Mira que traballan, que barbaridade!
Deixar as viaxes e os hermanamentos,
no pobo o que falta é mantenemento.
Sobra deixadez e tamén conformismo.
Chega a fin de mes, eles cobran o mismo.
Sempre di que si o fillo do zapateiro.
Como non che cambie vai pro composteiro.
Debías pararte un pouquiño a pensar,
¿por que os da dereita estante a votar?
E un panadeiro na Banda do Río
foi de volta a casa, seica tiña frío,
no asiento do coche un bolso deixaba
e cando volvía, o sitio atopaba.
Pero unha chavala
que alí fumaba
mirou a movida, contoulle a xogada.
Disque llo collera un uniformado,
un que vai ós bares e marcha fiado.
Veña a buscalo, non o da atopado,
recorreu a plaza e medio mercado.
Cando o panadeiro chegou xunto del,
dixo por escusa: "Que susto che dei!"
Vai facer un ano que case van presos
a comparsa Os Mulos por facer uns versos.
Ían dedicados ós da Cofradía
por un mangoneo
que xa se sabía.
E antes do pleito, por ver se o arreglaban,
quedaron citados coa parte acusada.
Pero aquel acto non sirveu de nada.
O tipo emperrado,
menuda empanada.
Por eses chanchullos que fixo o perillas
os da Cofradía salen nas letrillas.
Despois de cantala naquel festival
a rosas
cheiraba o Centro Social.