Podes ver unha actuación en directo desta canción no seguinte enlace: VÌDEO

Por Corpus case chegan ás mans

a xunta parroquial, comisión e alfombristas.

E discutían por facer a misa;

se na iglesia, na carpa ou na cona bendita.

Foi morrer D. Antonio, escorrejou,

a xunta parroquial se sublevou.

“La carpa no es sitio pa nuestro Dios”.

A que alí se montou.

Tivo que conciliar no conflito

o encantador de serpientes, éche un tipo valiente.

E como sempre foi un home laico

fixo de Supernani apaciguando a xente.

Debe haber cada elemento metido aí dentro

dos tocacollóns.

Sacáronlle a alfombra da casa e tamén quedaron

sen a procesión.

Volvéronse a ver as caras estes radicales

cando as comunións.

A xunta parroquial, dando o sermón.

os rapaces no medio, ai que tensión!

Dario no ajantaba, e estallou. E díxolle así:

Non me fagades dar cuerpos de Cristo,

teño todo amañado e os carteles xa listos.

Díxolle a todos con voz rabiosa.

Non me cambia de idea ni a Virxe Milagrosa.

Sempre nos poñen a tiro os da Iglesia un tema

para unha canción.

Que máis dá facer a misa nun sitio que noutro

naceu nun jalpón.

Se a Iglesia se mete en algo o final de todo

hai confrontación.

Deixade o pobo tranquilo, no armar follón.

Que non volva pasar, como Don Ramón.

Non fagades a guerra, facer o amor,

non hai cousa mellor.

Vai facer un ano da homenaxe a Don Juan.

enviamoslle un saúdo moi cordial.

Anotouse a xente para o choio organizar.

A Séptima lista non podía faltar.

Cabecilla o Cajaxabón.

A xente escollía a mellor roupa pra ocasión.

Eles traxe, corbata e unha camisa do mellor,

para elas vestidos deses de gala e uns tacóns.

Maquillaxe tres capas, Wonderbrá e Farandol.

Todas as peluquerías frotábanse as mans.

Fixeron o agosto con Don Juan.

E chegou o día desta gran celebración.

Mil aplausos cando entrou o anfitrión.

Discursos bonitos todos con gran emoción:

eu dinlle tomates, ghuevos do millor.

Por setenta euros que festón.

Despois do convite aproveitando o subidón,

pasaron a gorra para axudar a asociación.

Algúns se picaron para ver quen poñía máis.

E botabanviño pra celebrar a operación.

Con isto que recaudamos xa da pra ir pescar

e aínda pra paghar o pantalán.

Pero algunha xente xa se empezaba a incomodar.

Disque as viandas eran doazón particular.

Se regalan polbo, o pan e o peixe pra xantar,

a música é gratis e sabe dios que cousas máis.

A xente xa  murmuraba ¿os cartos onde van?

Que pelotazo a conta de Don Juan.