Os Vou nun bou, os Vou nun bou

imos cantar unha canción.

No partido popular están cheos de Piollo

pois na sede do partido fixo chamadas picantes.

Entre chamada e chamada sempre facía unha espera.

Díxolle Louzán a Rosas a ver como no lo paja.

Estallou moi cabreado, “¡que verguenza! esta historia es asquerosa”.

meteulle con tal motivo unha bronca dolorosa

Gastaron unha fortuna por falar cunha porcona.

Débenlle comer o coco que tan lojo se encapricha.

De chamar nunca paraba, xa parecía un poseso.

Seica que practica sempre o sexo con dinamismo.

Co que costa facer grupo, despois disto a ver que vos reconcilia.

Promete que non pensaches en nadie desa familia.

En  busca de inspiración este tipo tan pesado,

el debe de estar pensando, ¿quen será a máis fermosa?

Se antes era Susana, agora é Miluquita.

Esperemos que este feito, por favor non se repita.

Todo o día alí metido, vaia lío, menuda ida de olla.

De tanto darlle a zambomba vaille saír unha ampolla.

Nas eleccións de outubro dixo que iba ata o servicio,

e pasou alí un tempo mirando pra unha revista.

Tal como iban os comicios, pensando na investidura

celebrou os resultados que houbo con gran deleite.

Comentábame un pepero que o trataban no partido coma se fora un irmán.

Espero que polo menos se fora a lavar as mans.

Cando cheja febreiro e chaman ó móbil ninguén contesta.

¡Porque estamos todos de festa! ¡Porque estamos todos de festa!