Hai un topo no Concello

que lle dá consellos ó seu personal,

temporales e becarios, sobre os seus salarios

e calquera duda laboral.

Sobre todo ós seus amijos, e así fainos fijos.

Funcionarios sen opositar.

Empezou de camarero,

a este consejero non lle foi moi mal.

“Faille caso a un avogado,

estate calado e xa me dirás”.

É todo legal. Ti vas e denuncias.

Xuízo laboral, que mal, que mal.

Eu nin me presento que iso da moral.

Non está de moda.

Conseguida a plaza faise tabla rasa.

Que fácil! o choio xa está!.

De Bueu a A Coruña funcionan as cuñas, esa é a verdá.

Que valen as feitas.

Esquerdas dereitas, aquí o caso é repañar.

Cando se presenta, todos aproveitan e chupan igual.

A cousa ten pouca ciencia:

acatar sentencias e indemnizacións,

contratalos de por vida, decepción finxida.

“Como son dos nosos, pois chitón”.

Debe saír máis barato prorrogar contratos

ata que eles poidan denunciar.

Con este pequeno enredo

contratan a dedo ós do seu costal.

Pro resto que está no paro

o asunto está caro, téñeno fatal.

Chámanos a nós. Nós si traballamos.

Pro ano que vén, que ben, que ben!.

Xa non che cantamos.

Pono nun papel, que hoxe firmamos.

Eu fajo bolillos soldando frenillos.

Eu teño un máster sexual.

Pois eu un diploma de criar palomas, xa cuido a Leal.

E cando se cobra?

Eu vou cos de obras. Eu ajanto ó can de Julián.

Eu marcho, estou seco. Pois vamos po Meco que é onde están.