Podes ver unha actuación en directo desta canción no seguinte enlace: VÌDEO
Murmuraban as veciñas que un Sisí de pouco pelo
por motivo dunha espiña ingresou en Montecelo.
Nin faneca nin rosada, vos sabedes que non minto,
a que lle quedou clavada foi unha espiña de Pinto(s).
Como tiña dolor tiveron que chamar.
“que veña xa o doutor, que me estou a asustar”.
E mentres esperaban, que cousa graciosa!
Chejoulle a Canosa, chejoulle a Canosa.
Que sexi a celadora! Non o podía creer.
“Despois heille mandar un wasap a Fidel”
Feliz en camisón, que cousa máis graciosa!
Chejoulle a Canosa, chejoulle a Canosa.
Seica houbo un tiroteo nun bar a beira do Bispo.
Coa pistola de fogueo un rapás montou un cristo.
Un testigo aseguraba: "estes tiros non fan daño,
os tiros con máis peligro danse nos cuartos de baño".
Tamén imos falar duns vagos malandríns.
No Concello no hai máis sitio pra palanquíns.
Van botando a siesta durante o servicio.
Obras y servicios, Obras y servicios.
Mirounos todo dios. E o pinche a esperar,
que o tipo dos collóns quixera despertar.
Que se entere Fidel: nas súas furgonetas
durmen vajonetas, durmen vajonetas.
Foiche na festa do polbo. Si no lo digo reviento:
o mellor menú de todos foi o Rosa de los vientos.
A xente salía afumada. Foi por culpa do evento.
Non vos poñades nerviosos, que ajora te
lo cuento.
Despois de oír o pregón dixen; vamos xantar.
Pero ó chegar alí non hai onde sentar.
Había unha mesa jrande, pero reservada
para os da rinchada, para os da rinchada.
Isto non pode ser! ¿Ónde está a autoridad?
É a festa do polbo, non do curricán.
O máis listo de todos Foi o que
asaba.
Non pajaba nada, non pajaba nada.
Somos os Vou nun bou vimos a criticar.
Babor nin estribor. Non nos poden mirar.
Metémoslla doblada ó menor descoido.
Que viva o Antroido, que viva o Antroido!
