Como me cambiou a vidao pádel como afición.

Deixei a bici de lado, ata o subastado

e o cubata de ron.

Foi gracias a un amigo que me animou a probar.

Fun e mireime no espello, no estaba tan vello,

estou feito un chaval.

Nunha hora xa estaba en Decathlon

equipado das orellas ós talóns.

E con ese modelito tan molón

paresco un de trinta, un rapás.

E si meto a barrija aínda máis.

Cos collóns máis coljados por grave edad.

Todo ía ben ó principio. Xusto despois de empezar,

foi no primeiro minuto. Ai! Na pantorrilla,

escoitouse un crack.

Botei a man ó xemelo. Cando me fun agachar,

notei no lumbago un peso, quedei alí teso,

tirado no chan.

Corre e chama á ambulansia Benjamín,

como non espabilemos morre aquí.

Ti ajárrao con coidado ó levantar,

que este home se nos vai desmontar.

El pensaba que era Rafa Nadal.

Estes levan á ruína á sanidá.

Eu ignorante pensaba que o pádel daba caché,

que o practicaban banqueiros, Aznar, os peperos

e o cura de Bueu.

Cando entrei naquela pista había tanto pibón,

e co cusiño apretado non din pé con bola,

perdín o control.

Vaia fauna que hai metida, que afición.

O Entroido está en perigo de extinción.

Vai algunha Faltriqueira, os Vou Nun Bou,

e van as Tinta Femia, mira que ben,

e máis os Kantaclaro han de ir tamén.